Dag 29:

Ik werd vandaag om 8 uur wakker. De laatste tijd maken de kinderen mij niet echt meer wakker. Misschien ben ik er wel aan gewend en slaap ik er gewoon doorheen of ze zijn gewoon heel stil. Ik ben nog wel even in bed blijven liggen en heb wat rondgekeken op de social media. Ik ben hier wel echt afgekickt. Als ik in Nederland niks te doen heb, pak ik altijd mijn mobiel, maar hier ga ik juist naar buiten of doe ik wat anders. Ik heb dus nog even in mijn bed gelegen en ben er na een tijdje uitgegaan. Omdat de kinderen vandaag examens hadden was er weinig te doen in de klas, dus hadden we aan Maria gevraagd of we nog andere activiteiten konden doen. Ondertussen was ik net begonnen met mijn ontbijt en kwam Maria binnen lopen. We moesten met haar meelopen naar haar bureautje op haar kantoor. Daar kregen we een paar mappen in onze handen geduwd. We moesten alle mappen doorzoeken en als er een foto van het kind in zat moesten we die op een blaadje plakken . In elk document zat een blaadje met daarop een verhaaltje over hoe de ouders zijn overleden plus al hun andere documenten zoals geboorte actes, een briefje om de dood van de ouders te bevestigen en een paspoort als ze die hadden. Hiervan kreeg ik wel een beetje een brok in mijn keel. Ouders zijn overleden aan diabetes, gele koorst, en hiv/aids. Dit allemaal is zo goed te bestrijden hier behalve hiv/aids dan, maar evengoed kan je in Nederland nog redelijk oud worden. Alle mappen waarvan we de foto van het kind ervan moesten inplakken, daarvan waren dus alle ouders overleden. En toen realiseerde ik me dat we echt een stuk of 100 mappen op onze tafel hadden liggen. Al deze kinderen hadden dus geen papa en mama meer en waren opgevoed door familie of wild vreemden. Dit was een klein klusje om te doen en we waren dan ook binnen een uurtje klaar. Toen we de mappen terug brachten zei ze ook dat we konden helpen met het schilderen van het nieuwe gedeelte van de school. Dit leek ons super leuk om te doen en we zeiden dan ook dat we dat graag wilde doen. Alleen achteraf was het er helemaal niet van gekomen. Het was ondertussen allang al breaktime geweest en de kinderen waren alweer verder gegaan met hun examens. Ik ben daarom ook even gaan kijken hoe dit eraan toe ging. De bankjes waren nu uit elkaar geschoven, maar de kids zaten nog wel bij elkaar. Ze gebruikten een schrift als een middel zodat diegene naast hen niet konden afkijken. Ze hebben geen schotjes ofzo. Ik heb even zo’n examen doorgekeken en het stelt eigenlijk helemaal niks voor. De vragen zijn bijvoorbeeld welk geloof leest welk heilig boek. De katholieken lezen de ... en de moslims lezen de.... Daarboven stonden de antwoorden tussen haakjes en daar moesten ze dan uit kiezen. Ze konden maar 2 antwoorden kiezen en nog weten ze het verkeerd op te schrijven. Ik wilde ze zo graag corrigeren maar dat mag natuurlijk niet bij een examen. Ik heb Juliëtte gevraagd of ik nog wat kon doen, maar er was er weinig keuze. Ik heb haar verteld dat ik ook heb aangeboden gekregen om wat andere dingen te doen en of het goed was dat ik dat dan ging doen. Ze zei natuurlijk ja, want als ze nee zou zeggen zou ze onbeleefd zijn. Hierna liep ik weer terug naar ons huisje om te lunchen. Inge zou ook weer even komen om te overleggen met de andere meiden voor volgende week. De kinderen hebben volgende week vakantie en gaan allemaal naar huis. We gingen dus bespreken wat we allemaal nog kunnen doen. Nu geldt dat niet echt voor mij omdat ik zondag helaas alweer vertrek. Ik heb het precies goed uitgekozen eigenlijk. De kinderen gaan naar huis op de 5^de en ik vertrek de 3^de. Ze moeten dus 2 dagen zonder mij overleven hahaha. We hebben voor de verandering weer eens een broodje ei gegeten want dat aten we gelukkig nog niet zo vaak. Ondertussen waren Inge en Ritah er ook. We hadden ze gevraagd om mee te eten en dat deden ze natuurlijk wel. We hadden vanmorgen de tafel al buiten gezet dus we zaten lekker buiten onder de veranda. Het was ondertussen al best wel benauwd geworden dus we waren lekker aan het zweten, nouja tenminste ik wel. Na de lunch was het de planning om te gaan schilderen maar het overleg duurde even wat langer als gepland en voordat ik het wist was het alweer 4 uur. Ik ben toen nog even naar beneden gelopen om te kijken op het voetbalveld. Er waren een paar jongens aan het voetballen en eerst heb ik even staan kijken wat ze precies aan het doen waren. Daarna kwam er nog een grote groep jongens die ook wel wilde meedoen. Hierbij zaten ook een paar jongens met wie ik altijd zit met lunch en soms met avond eten. Het eten noemen ze hier trouwens sapo. Dat is dan het werkwoord eten. Als ze naar de keuken gaan om lunch op te halen zeggen ze : I go for sapo. Toen de groep jongens ook mee ging doen met voetballen heb ik ook even meegedaan. We hebben eigenlijk alleen maar corners geschoten en geprobeerd te scoren. Ik heb maar liefst wel een keer gescoord met een mega goede kopbal, wat ik in Nederland echt nooit doe haha. Misschien was de keeper wel gewoon heel slecht en had ik gewoon geluk. Ondertussen heb ik ook nog wat foto’s gemaakt van mij en wat jongens, want dat wilde ze allemaal zo graag. Super grappig want ze doen hier allemaal een duckface als ze op de foto moeten. We hebben een keer gevraagd of ze dat voor de grap willen doen en nu doen ze het elke keer. De foto’s zijn echt hilarisch. Na ons voetbal wedstrijdje corner schieten ben ik terug gegaan naar ons huisje omdat het tijd was voor mijn eigen sapo. We gingen een soort van gebakken aardappels eten met een prutteprak van groene paprika en tomaat. De aardappels hadden we eert gekookt en daarna nog een beetje gebakken. Het korstje was niet helemaal hard, maar precies goed. De binnenkant was nog zacht en de buitenkant was een beetje knapperig. Suuuuper lekker. Dit ga ik in Nederland ook nog een keer proberen te maken als het lukt. Inge had haar katje ook meegebracht en die was echt mega schattig. Na het eten heb ik nog even mijn foto’s van mijn sd kaartje over gezet op mijn laptop. Ik heb hierna ook gelijk mijn blog getypt. Tijdens mijn blog heb ik eindelijk weer een keer geskyped met papa en mama. Het was wel super leuk om ze weer even te spreken. Ik vertelde ze dat ik thuis eigenlijk helemaal niet mis.Alleen de eerste week had ik een klein beetje heimwee maar dat was denk ik omdat ik alleen was. Ik heb het echt zo erg naar mijn zin hier en ik vind het super jammer dat ik alweer terug moet. Als ik er geld en tijd voor had was ik zeker langer gebleven, maar je kan niet alles hebben natuurlijk. Dat is dan weer een goede reden om een keer terug te gaan. En pap misschien wil je dan ook wel mee want volgens mij vind je dit echt super gaaf! Ik ga nu maar eens een douche pakken en daarna lekker naar bedje toe. Morgen zijn de plannen om de school nu echt te gaan schilderen. Ze hebben een eerste verdieping op de begane grond gebouwd en daar moeten nog wat dingen aan gebeuren. Als de kids de examens aan het maken zijn kunnen wij lekker dat doen. Het lijkt me echt leuk om te doen want dan laat je ook echt nog wat achter. Jullie horen morgen weer van mij als alles goed zal gaan. Goodnight!!