Dag 24:

Na een dag in een ander bed werd ik nu weer wakker in mijn eigen bed. Het voelt ook echt al als mijn eigen plekje. Het huis hier voelt al als thuis. Bijvoorbeeld toen ik terug kwam van Banda voelde het echt weer als thuiskomen hier. We stonden vroeg op omdat Marlous vandaag jarig was. We hadden gisteren al het huis versierd met slingers en ballonnen, en vanmorgen wachtte we haar op en toen ze de deur binnen kwam begonnen we allemaal te zingen. Ze was zo blij dat ze helemaal begon te huilen haha. Allemaal kindjes stonden haar hier buiten op te wachten en toen ze de deur open deed begonnen deze ook voor haar te zingen. Echt super lief van hun allemaal. We hebben toen gezamenlijk ontbeten en zijn toen aan het werk gegaan zoals elke dag. Ik kwam binnen in de klas en ik zag dat er nog een andere lerares was. Ik heb geen idee hoe ze heette, ze heeft het wel gezegd maar het was te moeilijk om te onthouden. Ik denk dat dat de vervangster wordt van Juliëtte als ze is bevallen. Ze blijft nu gewoon werken totdat ze moet bevallen en als het kindje er is heeft ze 2 maanden vrij. Echt bizar eigenlijk als je er zo over nadenkt. Dan hebben de zwangere vrouwen het in Nederland toch wel heel goed! We hadden het nu over de delen van een boom. Heel interessant allemaal. Ik mocht vandaag alleen nakijken en nieuwe posters op de muur hangen. Na lunchtime ben ik thuis gebleven net zoals de rest. Ik heb nog wat rondgelopen op het terrein en ben met wat kinderen gaan spelen. De tijd ging zo mega snel en voordat ik het wist was het tijd om weg te gaan voor een etentje. Elke dag spreek ik om 5 uur af met Mustafa, maar hij is altijd te laat dus vandaag ook. Ik sprak nog even snel met hem en zei hem toen gedag. Ik wenste hem weer succes met zijn examens zoals elke keer en dan geef ik hem altijd op de Afrikaanse manier een hand. De meiden hadden al mijn helm meegenomen en van tevoren had ik me al omgekleed. Ik was ready to go. We zijn nu met zijn 6en dus we hadden 3 boda’s nodig. Er stond er nu nog maar 1tje dus we vroegen hem of hij nog andere kon bellen. Dit deed hij en er kwamen er gelijk 2 aanrijden. We reden weer naar de mainroad en vanaf daar weer met de taxibus naar Kampala. Het was echt super gezellig in de taxi bus en alle lokale mensen zijn zo vriendelijk en waarschuwen je de hele tijd als je foto’s maakt. Vanaf Kampala moesten we weer met de boda boda naar het restaurant. We gingen eten bij de Italiaan. Alle vrijwilligers van Doingoood waren er nu. Bij een Italiaan hoor je natuurlijk pizza te eten en deze bestelde ik ook. Het duurde even voordat deze eindelijk op tafel stond, maar het was echt te heerlijk! Na het eten bracht een taxi ons weer naar huis. Het was dezelfde chauffeur als de vorige keer dat we uiteten gingen. Charly is zijn naam. Ik ging weer voorin zitten zoals altijd. Ik weet niet of ik het al verteld had, maar als je voorin zit is het onbeleefd als je niet met de chauffeur praat. Aangezien ik altijd zoveel praat, hebben ze mij in het begin voorin gezet en nu is dat mijn vaste plaats. Ik heb met Charly over van alles gepraat. Ik moest de hele tijd gapen en hij vroeg waarom ik zo moe was. Ik zei dat ik nog steeds moe was van de gebroken nacht toen de baby geboren werd. Zo kwamen we een beetje op het onderwerp baby. Ik vertelde dat zijn zus een vroedvrouw is en vertelde een verhaal over dat ze soms erg hardhandig zijn als het gaat over bevallingen. Hij vertelde over een vrouw die haar eerste kind kreeg. Deze vrouw was bang om te persen, maar het moest want anders zou ze haar eigen kind dood laten gaan. De zus van Charly vertelde dat ze het moest doen omdat ze anders eruit gezet zou worden. De vrouw weigerde nog een keer om te persen en toen werd ze er dus echt uit gezet. De vrouw stond nu naakt en half bevallend op straat. Ook werd de vrouw geslagen omdat ze niet luisterde naar de instructies. Hier schrok ik wel een beetje van en dat had ik Charly ook verteld. Hij zei dat zoiets best wel vaak gebeurd. Ik kreeg een beetje een brok in mijn keel hiervan. Raar verhaal. Toen we eindelijk thuis waren heb ik hem betaald en zijn we terug gelopen naar het huisje. Ik heb gelijk mijn laptop gepakt omdat ik super moe ben en eigenlijk zo snel mogelijk wil gaan slapen. Er zitten nu 3 zwangere vrouwen in de kliniek en de planning is dat deze vannacht gaan bevallen. Ik duik dus nog even snel mijn bedje in en hoop vannacht wel echt een bevalling te kunnen zien. Vandaag is echt een hele korte blog, hopelijk doe ik er jullie ook een keer een plezier mee haha. Scheelt weer een hoop oogpijn van het lezen haha. Ik spreek jullie morgen weer!!