hallo lieve iedereen,

Ik leef nog hoor!! Het weekendje Banda was echt heerlijk en het was denk ik precies wat ik nodig had. Hieronder het verslag van het weekend. Spreek jullie snel weer!

xxx Danique

Dag 19:

Vandaag werd ik zo beroerd wakker en vandaaag zouden we ook vertrekken richting Banda Island. Ik heb als ontbijt maar een beetje kale yoghurt gegeten want het was helemaal niet goed om niks te eten. We moeten om half 11 bij het Doingoood huis zijn om vanaf daar opgapikt te worden en te vertekken richting Banda. Ik voelde me zo slecht dat we even hadden gewacht en ik zag zo erg op tegen de reis.Mijn hele buik was keihard en ik kon niet rechtop lopen. Inge zei dat het waarschijnlijk een voedselvergiftiging was want voor malaria en andere rare ziektes was ik er te kort. Gelukkig maar! De nieuwe meiden werden ook opgehaald door Ritah om de rondleiding in Kampala te doen. We hebben ze doei gezegd en Sarah en ik zijn toen vertrokken richting de boda. We moesten eerst weer richting de mainroad en vanaf de mainroad de taxibus richting Kampala. We moesten nu niet uitstappen waar we normaal uitstappen, maar veel later. Daar zat ik dan in dat busje. Bloedheet, kei harde Islamitische muziek op omdat het het einde van de Ramadan was. Ik had een koffertje tussen mijn benen en het laatste waar ik op zat te wachten was dat een dikke negerin naast me kwam zitten, en ja hoor daar was ze. Ze ging volop op mijn been zitten en vroeg toen ook nog of ik even wilde opschuiven terwijl ik al bijna bovenop Sarah zat. Toen ze er na een paar haltes er weer uitging was ik mega opgelucht, maar in plaatst van die vrouw kwam er een nog grotere naast me zitten. Normaal vind ik het echt niet erg, maar als je je niet goed voelt wil je echt wel wat ruimte hebben. Uiteindelijk bij het doingoood uit aangekomen stond Inge al op ons te wachten. De taxi had dus een veelste kleine auto gebracht waar we niet allemaal inpaste dus Inge zou ons daarom maar brengen. Het ritje naar Entebbe duurde ongeveer een uurtje, het was wel te doen. Ik zat voorin en moest echt mijn best doen om niet in slaap te vallen. Op een gegeven moment kwamen er weer speedbumps op de weg en dat betekend dat je bijna in een stad bent. We gingen weer een onverharde weg op en moesten door een poort heen. Daar stond weer een man met een mega wapen. Hij vroeg waar we heen gingen, terwijl de weg doorliep... We kwamen echt in zo’n stadje terecht als in een film.Allemaal hutjes boven op elkaar, mensen lopen echt overal en het stonk er naar rotte vis metzweet. Ik werd er kots en kots misselijk van. We bleven maar rondjes lopen op die markt of iets en ik had mijn koffertje mee dus die trok ik achter mij aan. Er was natuurlijk geen verharde weg dus de wieltjes liepen compleet vast in het zand.Daar liep ik dan. Krom van de buikpijn, een mega rukzak op mijn rug en een koffertje slepend achter mij aan. Opzich was het achteraf best grappig. Ik zie mijzelf nog zo lopen.Na een tijdje hadden we eindelijk de plek gevonden waar we moesten verzamelen. Ik gooide mijzelf neer op een bankje en dronk wat voor zover ik kon. Op een gegeven moment kwam de eigenaar van het eiland naar ons toe. Hij zag al dat ik niet lekker was en babbelde wat tegen me maar ik verstond het niet. Even later kwam hij terug met wat gember. Ik moest het wassen en het schilletje eraf pulken. Als ik dat gedaan had moest ik het rauw opeten. Hij zei al dat het echt heel smerig was, en geloof me dat was het ook. Gadverdamme! Het hielp wel echt want binnen no-time voelde ik me beter. Dus als je buikpijn hebt, eet rauwe gember! Het is even smerig maar het help echt. We liepen nu verder naar de boot. We werden de boot helemaal ingetilt, echt een luxe! Die kerel die mij tilde zei dat ik zo licht woog, alsof ik al 2 jaar niks had gegeten. Wat een compliment haha. De afgelopen dagen had ik al zo weinig gegeten en ik merkte wel dat ik was afgevallen. De bootreis zou 2,5 uur duren. Ondertussen kwamen er ook andere mensen bij ons aan boord. Jenny uit Duitsland, Simon uit Australië, Calvin en Vibi uit Amerika, Yuhang uit Engeland en een familie uit Texas. Zij heten Vicky, Clint, Paget, Morgan en Olivia.Van al deze mensen behalve Jenny en Yuhang weet ik dat ze hier wonen. De familie woont al een jaar in Jinja. Zalig!! Ze gingen hierheen voor een uitstapje. De rest wilde er ook even tussenuit dus dan is Banda de perfecte oplossing. Ondertussen had ik weer een normale kleur gekregen volgens de rest van de Nederlandse meiden, en zo voelde ik me ook. Ik zat lekker in een hoekje van de boot en kon leunen tegen een mega grote zak vol met rijst. Ik hing daar zo lekker tegenaan. De tijd ging zo snel, we hebben zo veel gepraat. Het was zo raar, we kenden elkaar nog geen uur en het klikte zo goed.Voordat ik het wist waren we al bij Banda. Ik kreeg gelijk zo’n expeditie robinson gevoel. Op een soort van onbewoond eiland waar je echt alleen per boot kan komen. Vol met groen en een mega lekker strand. Er stonden kleine tentjes waar we in gingen slapen. Ik besloot om samen met Sarah te gaan slapen. We hadden onze spullen gedropt en zijn een rondje gaan lopen op het eiland. Het was zo prachtig! We aten pas om half 8 en het was nu iets van 5 uur dus we hadden genoeg tijd voor een verkenningstochtje. De zon ging ook al bijna onder en Tirzah had een plekje gevonden waar we deze perfect konden zien. Het was een soort huisje waar je helemaal naar de top kon klimmen. Je had dan uitzicht over het hele eiland. Ik was helemaal onder de indruk. Ik heb wat prachtige foto’s geschoten en daarna was het alweer tijd om te eten. Ik had gewoon trek, wauw na 3 dagen. Ze hadden patatjes, vis en een soort salade. Ik heb eerst maar wat salade gegeten om te kijken of dat goed zou vallen. Zoals ik hoopte was het prima. Ik heb de rest ook opgegeten. Na het eten had de lokale bevolking een mega kampvuur gemaakt bij het water. We gingen er rondom zitten en iedereen vertelde gekke verhalen. We hebben zo hard gelachen! Iedereen was wel heel moe en een voor een druppelde ze af om naar bed te gaan. Na een tijdje ging ik ook maar. We moesten nog wel even naar het wc gebouwtje lopen om onze tanden te poetsen enzo. Daar waren echt mega grote spinnen. Zo groot had ik ze nog nooit gezien. Ze waren dik, harig en vies. Ze zijn natuurlijk banger voor ons als dat wij voor hun zijn, maar goed. Ik heb maar heel snel geplast en ben daarna snel terug gelopen naar mijn tentje. Ik heb me omgekleed en ben lekker op mijn matrasje op de grond gaan liggen. Ik hoopde dat ik eindelijk goed kon slapen en dat ik de volgende dag weer helemaal beter zou zijn. Ik viel gelukkig wel echt als een blok in slaap. Heerlijk!!

Dag 20:

Wat een heerlijke nacht! Ik voelde me helemaal beter door die smerige gember. Echt, als je ziek bent eet het! Ik deed de rits van de tent open en we hadden uitzicht op de zee. De zon kwam langzaam op en het geluid van het golvende water was echt relaxed. Ik heb me aangekleed en ben op het strand gaan zitten bij de meisjes uit Texas. Na een tijdje was het ontbijt klaar. De vrouw had heerlijke chiapaati gemaakt. Dit zijn een soort van pannenkoekje maar dan anders, ze zijn net even wat droger denk ik. Je maakt ze alleen met bloem, zout, ei en water volgens mij. Ik ga dat nog eens navragen bij het vrouwtje op het project die die elke dag maakt. Maar goed, er was dus chiapatti en daarnaast was er nog wat verse ananas en een plaatselijke donut. Ik hoop dat het allemaal een beetje klopt want ik schrijf dit verhaal nu 2 dagen later. Na het ontbijt begon het echte relaxen. Deze blog zal ook niet zo heel lang zijn want we hebben echt niks gedaan. Ik heb mijn bikini aangetrokken en ben gaan zonnen. Zo zag eigenlijk de hele dag eruit, tussendoor nog even het water in om te spelen met de meisjes. Je kon op het eiland ook nog activiteiten doen zoals wakeboarden en waterskiën. Sommigen gingen dit doen. Andrew kwam daarna aanvaren met een mega gafe speedboot. Eerst gingen Clint, Vicky en Paget wakeboarden. Ze gingen echt zo hard! Het was echt gaaf om te zien. Na een half uurtje kwamen ze terug en was het de beurt voor Simon. Ik vroeg of ik meekon op de boot en dat was prima. Ik klom erin en Olivia wilde ook met mij mee dus die tilde ik ook in de boot. Jenny en Yuhang zaten al in de boot dus het was een gezellig boel. Daar gingen we, ineens keihard omdat het anders moeilijk is om op te staan in het water. Ik had Olivia maar vast gepakt want straks viel ze in het water. Simon was heel goed in waterskiën dus we konden de hele tijd lekker hard. We hebben echt prachtige stukjes gezien van het eiland. Na een tijdje gingen we weer terug naar het eiland omdat Jenny het ook wel wilde proberen. Ze had het nog nooit gedaan dus het was haar eerste keer. We hebben Simon op het land gegooid samen met Jenny en Paget en Morgan kwamen daarvoor op de boot met mij. Jenny trok de waterskies aan en we vaarden weg. Ineens weer heel hard zoals normaal alleen ze viel. Ze viel de hele tijd. Het lijkt me zo moeilijk om te leren waterskiën. Als je in het water bent, moet je je benen heel krom houden en je mag niet leunen naar voren en naar achter. Het enige dat je dus moet doen zijn je armen recht houden en de benen krom houden. Het ging bij Jenny niet zo goed en volgens mij was Edward er na een tijdje ook klaar mee. Hij zei dat we het verder zouden proberen na de lunch, alleen is dat nooit gebeurd haha. De lunch was dus ondertussen ook al klaar. Dit keer weer chiapatti maar nu met tomaten, kaas, vis, advocado en nog wat smurrie. Je mocht zelf kiezen wat je erop wilde doen. Ik ging maar voor wat lichts om mijn maag even te laten wennen aan het vette eten. Ik nam een chiapatti met kaas en tomaat. Ik was in de zevende hemel, oh mijn god. Wat heb ik hiervan genoten! Het was jammer dat ik al vol zat na een, anders had ik er zeker nog een gegeten. We eten iedere keer in een apart huisje. Ontbijt en lunch zijn in hetzelfde huis en het avond eten is ergens anders op een hoekje van het eiland. Na de heerlijke lunch hebben we ons weer neergegooid op het strandje. Beetje uitbuiken en nog meer bruin worden. We troffen het wel echt met het weer vandaag, want het was super mooi. We hebben op het strandje gelegen tot het avond eten klaar was. We aten elke dag pas om half 8 dus dat was wel redelijk laat maar ook wel goed. Dan kon je lekker honger kweken! Voor het eten heb ik nog gedoucht in de open lucht. Ze hadden een buitendouche gebouwd tussen de bomen. Wel hadden ze een schuttinkje van bamboe gemaakt zodat je niet helemaal voor bekijks stond. Achter het douche-hutje was een vuurtje met een grote ton erop. Hier zat water in. Dit werd gekookt en al was de voorraad in de douche op dan moest je het daaruit halen. De douche bestond uit een soort van jerrycan die boven je hoofd hing met een kraantje eraan. Als die voorraad leeg was moest je hem naar beneden takelen en bijvullen met het kokend water uit de ton. Wel even wachten met douchen dan want anders is het water veelste heet. Het was echt heerlijk primitief, daar hou ik van! Na het douchen heb ik lekker mijn Nederlandse spijkerbroek aangetrokken en ben ik naar het eethuis gelopen. We noemden het maar het kerkje omdat het heel gebouwtje best hoog was en we wisten geen andere naam. Vanavond was het bbq time. Weer was er wat patat met vis en advocado salade. Voor vlees hadden ze varkens vlees en vis. Die vis hadden ze net die dag gevangen dus hij kon niet verser. Hij was zo groot dat we echt allemaal ene stuk konden eten. Ik heb ook nog een keer het varkensvlees geproefd maar dat vind ik hier echt niet lekker. In plaats daarvan nam ik maar wat meer vis. Weer was ik in de hemel, zo lekker. Olivia zat naast me en die is gek op de vissenkop dus die zat die naast mij op te eten. Ze pulkte dat oog eruit en ik ging bijna over mijn nek haha. IK heb maar gewoon naar mijn eigen bordje gekeken met mijn vertrouwde visje erop. Elke avond na het eten was er een kampvuur, dus daar gingen we nu weer heen. We hebben echt tot in de late uurtjes gepraat met Clint, Vicky en Simon. Er waren allemaal kleine vissersbootjes nog op het water om 12 uur ’s nachts en daarvoor hadden we het de hele tijd over Brad pitt, dus als snel werden de bootjes piratenbootjes. Wat hebben we gelachen om de random vragen van Tirzah en haar verhaal over dat ze het leuk vind als ze mannen een broodje kaas ziet eten, en nog leuker als ze erbij huilen. Voor als je dit leest Tirzah, dit ga je echt nog heel vaak horen hahahaha! Na een lange dag was het wel tijd om naar bed te gaan. We hebben ons tanden gepoets in het wc hokje waar echt mega grote spinnen zaten en waar salamaders uit de wc kwamen als je doortrok. Nadat we dat allemaal overleefd hadden zijn we terug gelopen naar ons tentje. Wel hebben we nog even gepraat en zijn daarna weer als een blok in slaap gevallen met het geluid van de golven op de achtergrond.

Dag 22:

Ik werd nu wakker van een mega grote klap, ik keek Sarah aan die er ook wakker van was geworden en ik vroeg of het onweer was. Ze zei uhmm nee denk het niet en we gingen weer liggen en verder slapen totdat we het een minuut later weer hoorde. We keken elkaar weer aan en zeiden oke, er is wel onweer. Ik hoorde ook al dat de zee wat onrustiger was en het waaide wat harder. Ondertussen hoorde ik dat Clint en Vicky ook langsliepen dus ik vroeg of het ging stormen. Zij zeiden dus dat er inderdaad een storm aankwam. Ik stond gelijk op want dit MOEST ik zien. Ik heb me nog nooit zo snel aangekleed en alles ingepakt. Binnen een minuut stond ik buiten. Wauw! De lucht was nog een beetje roze en er was een mega grote wolkenmuur. Dit was nu nog boven het water, ver weg. Je kon de regen eronder zien vallen. Er waren mega grote donders en het begon steeds harder te waaien. Om even de spanning eruit te halen, de storm is uiteindelijk langs ons eiland gegaan. Geen storm dus, jammer.. Toen gingen we maar ontbijten. Weer chipatti maar dit keer met pasta erop. Elke keer weer is het eten hemels! Ik heb er echt van genoten en alles wat ik ben afgevallen deze vakantie zit er nu zeker weer bij. Na het ontbijt hebben we gewoon nog even op het strand gezeten tot het weer opentrok. Daar was het zonnetje weer hoor, en gelijk gingen alle zwembroeken en bikini’s nog even snel aan. Nog een hele snelle duik in het water en daarna je bikini laten drogen en bruin worden ondertussen. Dit hebben we gedaan totdat het bootje er was die ons weer terug zou brengen naar het vaste land. Er zat al wat lokale bevolking op die ook naar Entebbe ging, dus die moesten erbij. 3 moeders met kindjes, 2 baby’s en een meisje van denk ik 3. Onze koffers werden op de boot gesmeten en voordat we het wisten voerden we weer weg. We waren net een beetje op de open zee totdat we weer omkeerde. De lokale vrouw was haar kurkentrekker vergeten ofzo. Daarvoor moesten we dus terug... Uiteindelijk zat hij gewoon in haar tas en was het nergens voor nodig. Het meisje van 3 zat bij mijn benen op ene houten bankje half in slaap te vallen. Die heb ik toen maar opgepakt want anders vond ik het zielig. Ze heeft de hele weg in mijn armen liggen te slapen. Zo zoet tot ze wakker werd. Ze greep de hele tijd naar mijn borst en trok mijn shirt naar beneden haha. Iedereen in de boot moest lachen. Ik heb mijn shirt maar even heel hoog opgetrokken en haar duidelijk gemaakt dat dat niet de bedoeling was haha. Het was echt hillarisch. Na 2,5 uur varen kwamen we eindelijk weer aan in Entebbe. 30 mannen kwamen het water in gerend om te vragen of ze ons moesten tillen. Ze trokken allemaal aan je en probeerde je rugzak van je rug af te trekken. Ik raakte een beetje lichtelijk in paniek omdat er 5 mannen aan me zaten te trekken vanaf 2 kanten. Olivia werd ook al vast gegrepen door een vreemde man dus die had ik gelijk maar vastgepakt en haar aan Clint gegeven. Normaal heb ik er niet zoveel erg in als die mensen zo aan je zitten te trekken, dat doen ze ook bij de taxibusjes, maar dit was echt erg omdat je zelf ook geen kant op kon. Ik ben naar voren in de boot gelopen en uiteindelijk ben ik maar bij een man in zijn armen gesprongen. Hij heeft me droog op het land gezet. Wel moest ik hem hiervoor 3000 shilling geven. Hij had ook mijn koffers getilt, dus heb ik hem dat maar gegeven. Daarna hebben we nog even een groepsfoto gemaakt en daarna is iedereen zijn eigen kant op gegaan. Er zou voor ons een taxi geregeld zijn maar die was natuurlijk weer nergens te bekennen. Heel fijn! We hebben echt een uur gewacht voor een lokaal politiekrotje. De taxi stond een beetje in de file, jaja hij was gewoon te laat. Slechte smoes! Het was weer Juko die me ook had opgehaald van het vliegveld, dus dan weet ik wel genoeg. Uiteindelijk zijn we maar ingestapt en heeft hij ons helemaal naar Kampala gebracht. De meiden uit het doingoood huis wilde onderweg nog even wat eten halen dus we stopte bij de Nakumat mall, waar we normaal ook altijd boodschappen doen. Nu pas zag ik dat daar ook een kfc zat, na 3 weken hahahha. Ik heb eigenlijk nooit verder gekeken als de ingang van de supermarkt en de hele rechterkant van het winkelcentrum. Er ging een wereld voor mij open, echt super dom haha. Sarah en ik hadden echt trek in chips dus we hadden lekker ingeslagen. Dit bleek achteraf dus ons avond eten te zijn. De andere meiden zochten voor een subway, maar die konden ze niet vinden dus hebben ze ergens anders wat eten gehaald. Na een tijdje kwamen ze weer terug en ondertussen was het ook al donker. We brachten eerst Rosanne weg naar het nafasi project waar ze slaapt met haar familie. Daarna gingen we naar het doingoood huis om de rest af te zetten. Onderweg kwamen we er dus achter dat Juko niet de opdracht had gekregen om Sarah en mij ook helemaal naar huis te brengen. Dit was dus een probleempje want wij mochten niet meer met het openbaar vervoer terug. Dat was te gevaarlijk en te duur. Na heel veel bellen naar Inge die niet opnam kregen we eindelijk Ritah te pakken. Ze was gelijk heel bezorgd toen ik zei dat we een probleempje hadden. Ze is altijd een beetje overbezorgd, maar dat is lief bedoeld. Ze is een beetje de vervanger van mama hier. Ritah is zo’n super lieve vrouw en wil het liefst overal je hand bij vasthouden. Ze vroeg of ze Juko kon spreken en ik gaf de telefoon aan Juko. Het bleek nu geregeld te zijn, maar hij moest eerst naar een andere afspraak. Om 9 uur ’s avonds op zondag. Ja, het kan hier dus echt, echt allemaal. Hij zou daarna gelijk weer terug komen en ons oppikken en wegbrengen. Wel moesten we hem 50.000 shilling betalen. Dat moest dan maar even, anders kwamen we niet meer thuis. Juko ging naar zijn afspraak en we spraken af dat hij binnen 45 minuten weer terug zou zijn. Van tevoren wist je natuurlijk al dat hij te laat zou komen, maar goed. Wel moest eerst Ritah of Inge hem nog een keer bellen om officieël te zeggen dat hij ons naar huis moest brengen. We hadden dus geen avond eten gegeten, daarom kregen we nog wat patat en een stukje hamburger van Kato omdat ze zich een beetje schuldig voelde volgens mij. Super lief. Ook hadden de meiden wat geld gegeven voor de taxi. Ook heb ik gelijk de 2 nieuwe vrijwilligers gezien daar. Ze komen ook uit België en blijven volgens mij ook 5 weken. Super lieve meiden! Na een tijdje hoorde we Juko weer aankomen, natuurlijk veel later als 45 minuten. Hij had nu een vriend ineens mee ofzo, geen idee waar die nou ineens vandaan kwam. We gooide onze spullen in het busje en vol gas gingen we weg. Lekkere Afrikaanse billenschut muziek op en vol gas door de dorpjes. Het is evengoed nog steeds super druk hier ’s avonds op straat. De winkels zijn ook gewoon nog open om haf 11 op zondag. Mensen kopen nog rustig een paar schoenen of wat kleding. Supermarkten zijn nog open, het leven gaat gewoon door. Ondertussen had John ons ook al 100 keer gebeld. Sinds de grap met de aka 47 noemt ie ons zo. Elke keer als we de telefoon opnemen is het heeee aka 47!!!!! Echt super grappig. Hij bleek dus bij de andere meiden thuis te zitten, op een soort van visite. Hij was zijn mobiel hier aan het opladen en at onze chips en koekjes op. Super lieve man want hij heeft zo vaak gevraagd of hij ons maar moest ophalen toen we op Juko stonden te wachten. Als hij dan in zijn auto stapte was hij er binnen een half uur en hij zou een veel betere prijs vragen blablabla. Uiteindelijk stond hij ons hier op te wachten. Alle poorten waren op slot en de bewakingsman was er ook wel. In de auto hadden we Juko allemaal rare Nederlandse woorden geleerd zoals snollebolleke. Ze spraken het totaal verkeerd uit en Sarah en ik hebben ons dood gelachen. Ondertussen was de poort ook open gemaakt en konden we eindelijk naar binnen. We hebben Juko en zijn maat bedankt. John stond weer te lullen met juko dus heb ik hem maar aan zijn arm mee naar binnen getrokken want de bewaker wilde de poort dichtdoen. Bye Juko! Snel naar binnen gelopen waar de andere meiden ook waren. Ondertussen was het al half 12 ofzo dus het werd wel een beetje bedtijd. We hebben nog heel even gepraat met John en die is toen ook weggegaan. Daarna nog even met de meiden gepraat en wat foto’s laten zien van Banda en toen snel naar bed. Ik was eigenlijk helemaal niet zo moe omdat ik echt uitgerust was van Banda. Het was echt zo heerlijk! Echt een aanrader voor als je in Oeganda komt!! Goodnight!