halloo! Daar ben ik weer. Dit keer met een veel langer verhaal. Ik had de afgelopen dagen geen internet maar nu werkt het eindelijk. Ik hoop dat ik nu elke ochtend of avond een update kan plaatsen. De wifi doet het niet elke dag dus het zal niet elke dag lukken, maar dat zullen jullie vanzelf wel merken. Ik heb het nog steeds super naar mijn zin hier en ben blij dat ik hier nog voor een maand blijf. Have fun with reading!

Dag 4:

Vandaag besloot ik om “uit te slapen”. Om half 7 waren de eerste kinderen alweer naast mijn slaapkamer raam aan het spelen. Alles is hier zo gehorig. Mijn raam kan niet open, ik denk ook voor de veiligheid omdat anders de kinderen naar binnen gaan. Dus omdat het raam niet open kan hebben ze van die stenen gebruikt waar gaten inzitten. Die staan boven het raam, waar ze dus niet bij kunnen. Nadat ik wakker was geworden kon ik gelukkig nog wel een beetje uitslapen tot wel jaja, half 8. Toen besloot ik er maar uit te gaan, want het werd al benauwd in het huisje omdat het de hele ochtend vanaf een uur of 5 ’s nachts aan het regenen was. Trouwens als het hier regent is het geen miezerbuitje. Als je er doorheen loopt, is het net alsof je met je kleren aan onder de douche bent geweest zo hard regent het. En dat een uur lang. Volgens mij regent het hier in een uur net zo veel als in een week in Nederland. Nadat ik had ontbeten met een heerlijk zelf gemaakt eitje op een geroosterd broodje ben ik even een rondje over het terrein gaan wandelen om een beetje wakker te worden. Het uitzicht is zo mooi als je voor het grote gebouw staat en uitkijkt op het speelveld. Je ziet dan heel veel bergen en alles is helemaal groen. Je ziet ook een hoop wilde beesten over het speelveld lopen zoals koeien met enorme hoorns, geiten, kippen en honden. Onderweg kwam ik twee kleine kindjes tegen van ik denk een jaar of 1,5. Ik liep naar ze toe om hoi te zeggen maar ze waren erg verlegen en zeiden niks terug. Op een gegeven moment kwam de moeder ook, ik heb ook even met haar gepraat en ben toen verder gegaan want het plan was om naar Kampala te gaan en boodschappen te doen. Dit betekende dus dat ik met de boda boda (taxiscooter) moest en daarna nog met de taxi bus en dit keer ook helemaal alleen. Ik denk dat het heel druk was op de mainroad dat hij daarom anders reed, ik was in ieder geval helemaal in de stress want ik wist nu niet wanneer ik eruit moest en Inge en Rita waren er nu ook niet om me te helpen. Als we over de mainroad gingen had ik een paar herkenningspunten opgeslagen, maar die waren er nu dus niet. Uiteindlijk kwam het allemaal goed door wat hulp van de lokale mensen en kwam ik aan bij de supermarkt. 1 ding moest ik hier zeker niet vergeten te halen want dat was ik wel van thuis vergeten: lenzenwater. Geen idee hoe ik die ben vergeten want ik had hem klaar gelegd, maar goed toch ben ik hem vergeten haha. Ik ben eerst een rondje door de supermarkt gelopen om te kijken wat ze allemaal hadden. Later heb ik macaroni met een rare saus gekozen, noodles, lasagne in blik(nog nooit gezien) en een paar aardappels met sperziebonen en kipfilet. Lenzenwater hadden ze niet in de supermarkt maar wel bij de opticiën ernaast dus heb ik het daar maar gehaald. Ze hadden daar ook een cafeetje waar wifi is, dus heb ik wat drinken genomen en gevraagd om de wifi. Ik had mijn laptop hiervoor meegenomen om even alles weer up to date te brengen. Naast me zat weer een amerikaan dus daar had ik ook nog even mee gepraat. Ik dacht dat het hier vol zou zitten met Nederlanders maar dat is dus niet waar. Ik ben de enige voor zover ik weet. Het stikt hier dus van de Amerikanen, en dan vooral Amerikaanse mannen. Nadat ik iedereen weer had gesproken, wat echt heel fijn was want ik mis iedereen wel hier. Ik wil eigenlijk alles van hier mee naar huis nemen om het te laten zien, maar dat kan natuurlijk niet. Daarom heb ik ook veel filmpjes gemaakt van de straat en hier op het project tijdens de kerkdienst. Na een tijdje wilde ik wel weer terug gaan want ik had kipfilet uit de vriezer gekocht en het zou zonde zijn als ik het kon weggooien omdat het al was ontdooit. Op de terugweg naar het project moet je overstappen van taxibusje. Eerst moet je een taxi zoeken die naar Kireka gaat en daar moet je overstappen op een busje naar Namugongo. Ik had nu een grote doos bij me met boodschappen, dus dat was de volgende uitdaging. Hoe ga ik mezelf met volle rugzak, grote doos en helm in het krappe busje krijgen? Gelukkig zijn de mensen erg behulpzaam en houden ze het voor me vast en tillen ze het het busje in. De volgende uitdaging was om met doos en al achterop de boda boda te gaan. De weg is hier zo hobbelig, dus ik wilde me graag vasthouden, maar ik moest die doos ook vasthouden. Die mensen rijden hier als gekken over die hobbels heen dus ik was wel een beetje bang. Ook was de prut nog nat van de regen in de ochtend dus misschien gleed hij wel uit. Allemaal stress voor niks want het ging perfect. Ik vroeg hem om wat slomer te rijden als normaal omdat ik het een beetje eng vond en hij luisterde gelukkig wel. Ik weet echt niet hoe andere mensen dat doen. Je ziet mensen achterop de boda boda met hele nieuwe autovoorruiten, echt hele grote dozen, heel veel kippen en regenbuizen van 3 meter lang. Terug op het project heb ik de boodschapjes opgeruimd en ben ik met mijn fotocamera naar de kinderen gelopen die aan het spelen waren. Ze hadden met houten planken een wipwap gemaakt, en een lol wat ze hadden terwijl het eigenlijk niks voorstelde. Het is zo mooi om te zien hoe blij die kindjes zijn als je ze wat aandacht geeft en een spelletje met ze speelt. Ze vroegen of ik mee wilde doen met zakdoekje leggen en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.Ze spelen het hier op een hele andere manier, maar het was evengoed leuk. Toen iedereen een beetje uitgekeken was op het zakdoekje leggen zijn we naar het voetbalveld gelopen. Het gras hadden ze net gemaaid dus overal lag los gras. Je kunt het al raden met kinderen van vier, ja het werd dus een grasgooi gevecht. Iedereen was aan het gillen en ik deed natuurlijk lekker mee. Nadat het gras echt overal bij iedereen zat hadden we tijd nodig om uit te rusten van het rennen en maakte we ons zelf schoon. Alle kindjes kwamen naar me toe en maakte me schoon, want dat hoefte ik niet zelf te doen omdat zij het op mij hadden gegooid. Ik werd volledig uitgepluisd en er was nergens meer een sprietje te bekennen. Nadat we schoon waren, hebben we tikkertje gedaan. 1 meisje hier trekt mij heel erg aan, ze heet Mercy en heeft aids. Je kan het heel goed zien als iemand hier aids heeft. De ogen zijn helemaal geel en de aders in de ogen zijn knalrood. Ook kijken ze een beetje wazig. Overal op hun huid zitten een soort van vochtblaasjes. Zonder dat ik het doorheb, geef ik haar net ietsje meer aandacht als de rest wat eigenlijk niet goed is want ik heb geleerd dat je niet een band moet opbouwen met een kind. Ik merk nu pas dat dit echt heel moeilijk is. Mercy gaat ook maar halve dagen naar school omdat ze te ziek is. Zo sneu, de rest van de middag ligt ze op bed. Hier in Nederland is aids een beetje taboe volgens mij, dus ik dacht dat dat hier ook wel zo zou zijn en dat deze mensen een beetje verstoten worden, maar dat is hier totaal niet. Ze horen er gewoon bij en hebben dezelfde vrienden als de rest. Zo mooi om te zien! Na al het spelen heb ik nog even met wat oudere meiden gepraat en toen ben ik terug gegaan naar mijn huisje om eten te maken. Ik dacht dat het een goed idee zou zijn als ik nu de kip op zou eten met de sperziebonen en wat aardappels, dus heb ik dat klaar gemaakt. Dit was zo lekker! Tijdens het eten kwamen er ook alweer wat kindjes aan de deur met de vraag of ik met ze wilde spelen. Ik vertelde ze dat ik eerst mijn eten op ging eten en dat ik daarna kom. Toen voelde ik me wel even schuldig.. Zij aten nu al 3 dagen lang rijst met bonen en ik zat aan een koningsmaaltijd voor hun doen. Maar aan de andere kant zijn zij ook gewend aan de rijst met bonen dus het was een beetje dubbel. Na het eten ging ik dus weer mee naar buiten met de kleintjes. Ze probeerde allemaal stiekem aan mijn haar te zitten op het moment dat ik niet keek. Ze dachten dat ik het niet doorhad dus vroeg ik of ze misschien aan mijn haar wilde voelen. Ineens kwamen overal kinderen vandaan, dat was zo raar haha. Ik deed mijn haar los en ze begonnen allemaal te voelen. Ook begonnen ze gelijk te vlechten haha. Na 5 minuten was mijn halve hoofd vol met vlechtjes, maar ze waren gewend aan hun eigen kroeshaar dat blijft zitten als je het vlecht. Bij ons westers haar is dat niet zo, maar toch zeiden ze dat mijn haar leek op het haar van een prinses, zo lief! Na het vlechten begon de kerkdienst voor de aller oudste op de school. Het is zo anders hier. Er staat een drumstel en keybord op het podium en ze maken daarmee muziek. 1 student zingt een lied over Jezus en de rest van de leerlingen staat te dansen. De kerkdienst hier is zo leuk en zo gezellig. Na het dansen was het tijd voor het serieuze werk. Lezen uit de bijbel en erover praten. Ik werd gevraagd om bij een paar leerlingen in de kring te komen zitten. Eerst werd er denk ik een soort openingsgebed gedaan. Ik moest de handen van de mensen naast me vasthouden, mijn ogen dichtdoen en bidden. Ik had geen idee wat ik moest zeggen dus ik deed maar gewoon mijn ogen dicht en luisterde.Ze bidde hardop en ik hoorde ze zeggen: may God bless the mzungu, toen was ik wel even vereerd. Ik had verteld dat ik eigenlijk nooit naar de kerk ga en dat ik ook niet geloof. Dat vinden ze hier toch maar raar en niet kunnen. Een meisje speelde de pastoor en las wat voor uit de bijbel, daarna moest iedereen wat zeggen. De opdracht was om de volgende vraag te beantwoorden: Before I die I want to:. Alle meisjes zeiden dat ze 9 kinderen wilden, ze wilde een goede vrouw zijn en voor de kinderen zorgen. Alle jongens wilden een goed betaalde baan en trouwen met een goede vrouw die veel kinderen kan krijgen. Na 1,5 uur in de kerk had ik het wel een beetje gehad met Jezus dus ik ging maar terug naar mijn huisje. Onderweg kwam ik de jongen tegen die gisteren aan mijn deur stond. Hij had mij dus gewoon in de gaten gehouden wanneer ik wegging, want toen ik wegging ging hij dus ook weg. Ik had hem beloofd om te praten vandaag dus ik moest wel. Hij zei dat hij een cadeautje voor me had. Hij had op school een armband voor me gemaakt. Dat was zo lief! Alleen had hij hem te smal gemaakt dus moet hij het morgen groter maken. We hadden nog even verder gepraat en toen ben ik weg gegaan. Ik ben toen onder de douche gestapt, en dat was een koude douche want het water werd niet warm.. gelukkig was het best heet vandaag dus kon ik die koude douche wel gebruiken. Ik heb me daarna klaar gemaakt voor bed en ben begonnen met typen. Het is nu 11 uur dus hoogste tijd om te gaan slapen want morgen ochtend staan er weer kindjes voor mijn raam. Xx

Dag 5:

Vanmorgen werd ik net als op de andere dagen wakker van de kinderen die aan het spelen waren voor mijn slaapkamer raam. De kleintjes komen al om 7 uur naar de klas om wat huiswerk te maken. De ouderen doen dit al om 5 uur ’s ochtends. Dat is zo raar. De schooldagen zijn hier echt bizar lang. De ouderen beginnen dus om rond een uur of 5 in de ochtend, maken dan huiswerk tot de ontbijtpauze om een uur of 7 en gaan dan verder tot half 9. Om half 9 begint dan de les en komen de leraren. De kleintjes beginnen ook dus zo vroeg en starten ook de les om half 9. Dan om 10 uur is het theetijd. Dan gaan ze door tot 12/1 uur want dan is het lunchtijd. Om 3 uur zijn de kleintjes klaar en de grotere gaan dan nog door tot 5 uur. Dan is het tijd voor avondeten. Dit eten ze op en daarna gaan de grotere weer terug naar de klas. Dan eindigd de les volgens mij om half 8 ofzo. Dan hebben ze tijd om te wassen en om 9 uur is het bedtijd. Maar goed, ik werd dus wakker van de kinderen en heb me daarna klaar gemaakt. Ik had aan niemand beloofd om te komen helpen dus ik deed lekker rustig aan. Ik kleedde me aan en wilde net mijn ontbijt gaan maken toen teacher Jochua voor mijn deur stond. Ik deed open en hij zei dat hij me was vergeten te vertellen dat ze een voetbalwedstrijd moesten spelen en of ik meewilde. Natuurlijk zei ik geen nee dus ik propte mn broodje in mijn mond en ging mee. We moester ernaartoe lopen dus ik dacht dat het wel dichtbij zou zijn, uiteindelijk bleek dit dus een hele loop te zijn van een half uur. Alle kinderen die meegingen waren op mij aan het wachten bij het hek hier en aangezien ik een beetje laat was moesten we flink doorlopen. We liepen over de onverharde wegen en onderweg kwamen we hetgene tegen waar ik echt een zwak voor heb: arme kindjes die in houten hutjes wonen langs de weg met vieze en gescheurde kleertjes die vragen om je aandacht. Ik kon niet met ze praten want we moesten doorlopen, dat was wel jammer. Ook zeggen de kindjes je meestal wel gedag maar al vraag je wat meer worden ze opeens heel verlegen. We zijn dus doorgelopen en uiteindelijk na een half uur lopen waren we er eindelijk. Een compleet vervallen veld, nja veld het was meer een zandvlakte met kleine kiezelsteentjes. Niet echt de beste plek om een voetbalwedstrijd te spelen denk ik, of misschien zijn de velden bij Blokkers toch niet zo slecht. Ik ga daar echt nooit meer over zeuren haha, alles beter dan hier. De kids die gingen spelen maakten zich klaar om tegen een andere school te spelen. Ondertussen waren er ook kinderen van andere scholen gekomen om hun eigen team aan te moedigen. Het stikte dus van de kinderen en je voelt gewoon dat ze allemaal naar je kijken. Als 1 iemand zegt mzungu gaat het het hele veld over en weet iedereen dat er een blanke is en willen ze allemaal komen kijken. Ik ben in het gras gaan zitten met de kindjes van de school waar ik verblijf en heb wat met ze gepraat. Nadat ze mij ook wat beter leerde kennen durfte ze me ook een beetje aan te raken. Mijn haar is hier denk ik zeer gewild, iedereen wil het even voelen omdat het zo zacht is al dacht ik er zelf anders over want ik had mijn haar al 3 dagen niet gewassen dus zo zacht was het niet meer. Ook vinden ze hier moedervlekken maar raar. Ik denk dat ik vandaag wel 20 keer de vraag heb gehad van wat is dit? Ze wilde ze allemaal voelen en probeerde ze eraf te pulken, maar dat kan natuurlijk niet. Ze denken nu dat het muggenbeten zijn, zelfs na mijn uitleg dus ik laat ze nu maar denken dat het muggenbulten zijn haha. Na 3 uur lang zitten op het grasveld had ik het wel een beetje gehad en wilde eigenlijk wel terug. Ik heb aan Joshua gevraagd of het goed was en of ik ook wat kinderen mee kon nemen terug. Deze mogen normaliter niet terug maar omdat ik ook terug ging kon ik ze meenemen. Ook veranderde het weer want het ging regenen dus we moesten opschieten. Onderweg begon het toch kei en kei hard te regen, niet normaal. We zijn toen bij vreemde mensen thuis onder de veranda gaan zitten om te schuilen. Iedereen is hier zo vriendelijk! Het kwam dus echt met bakken uit de lucht en het was zo grappig om te zien want alle kinderen die met mij mee waren kregen het koud terwijl het evengoed nog 25 graden was. Toen het weer een beetje droger was zijn we verder gelopen, maar onderweg begon het weer kei hard te regenen dus hebben we weer een plekje gezocht om te schuilen, dit keer bij een kraampje of iets. Na een tijdje wachten was het wel oke om te lopen dus zijn we verder gegaan. Het regende evengoed nog met dikke spetters dus we werden wel nat. We hadden flink de vaart erin gegooid want we wilden snel terug zijn, ook voor de lunch. Uiteindelijk kwamen we gelukkig aan bij de school maar wel door en door nat. Alles was compleet doorweekt, maar we hadden veel lol onderweg en daar gaat het om. Terug in het huisje heb ik droge kleding aangetrokken en heb ik een eitje met kaas gemaakt op een geroosterd broodje. Ik ben even in het huisje gebleven tot ik me begon te vervelen. Dat is wel fijn hier, als je even niks te doen hebt ga je gewoon naar de kids en speelt een spelletje met ze. Onderweg kwam ik Faith tegen, dit is een klein meisje van 3 die ook in de klas was die ik hielp met lesgeven woensdag. Dit is ook het dochtertje van teacher Juliëtte. Elke keer als ik langsloop roept ze: Hee mzungu en zwaait als een gek naar mij. Dan zwaai ik als een gek terug en loop ik even naar haar toe om te vragen hoe het met haar gaat. Teacher Juliëtte was ook daar en gelijk werd ik aan het werk gezet. Ik moest weer de werkjes van de kids aan de muur hangen want morgen komen de ouder voor een soort van ouderavond, maar dan overdag. Nadat dat klaar was vroegen ze of ik voetbal met ze wilde spelen. We zijn naar het veld gelopen en op het pad onderweg was een enorm nest van rode mieren. We moesten eroverheen springen want anders gingen ze ons bijten. Faith was ook mee en die durfte er niet overheen dus hielp een ander meisje haar. Eenmaal op het veld begon ze kei hard te huilen want ze was bang dat ze ook in het gras zouden zitten en dat ze gebeten zou worden dus wilde ze terug naar haar moeder. Ze moest nu weer over de mieren dus had ik haar even geholpen. Ik vroeg of ze nu zelf verder wilde lopen maar er was een ander opstakel.. Er lag een koe op de weg en daar durfte ze niet langs. Die koe deed geen vlieg kwaad dus ik tilde haar op en ben erlangs gelopen. Verderop heb ik haar neergezet en ben ik weer terug gegaan. Ik heb een beetje gevoetbald op het doorweekte glas met enorme plassen erin. Compleet onder de modder liepen we naar een tijdje weer terug. Het was een uur of half 6 dus tijd om eten te maken. Ik heb heerlijke chili chicken noodles gemaakt, wat echt heel lekker was. Het was in de aanbieding voor wel 300 shilling, dat is ongeveer 10 cent dus ik er wat ingeslagen. Ik was best wel moe dus besloot om even op de bank te gaan liggen en ben gewoon in slaap gevallen.. Een uurtje later werd ik wakker want de kindjes stonden weer voor mijn deur, de film begon. Ik ruimde mijn troep op en ben meegegaan. Ze zeiden dat het een hele goede film zou zijn die ze gingen kijken dus ik was benieuwd. Ik kwam aan in de grote zaal en gelijk werd er een plastic stoel neergezet waar alleen leraren en de oudere scholieren op mogen zitten. Gelijk werd er ook weer aan mijn haar gefriemeld en begon de film: een jacky chan film. Ik weet nieteens of ik het goed schrijf want ik kijk echt nooit zulke films maar jullie begrijpen mij wel hoop ik. Deze duurde tot half negen en de hele school was gekomen om deze film te kijken. Daarna ben ik terug gelopen naar mijn huisje en onderweg kwam ik weer Mustafa tegen. Dit was de jongen die eergisteren op mijn deur klopte en ook waar ik gisteren even mee gepraat had. Hij had nu weer de armband mee en hij had hem groter gemaakt. Nu past hij wel. Ook had hij een foto van zichzelf meegebracht en gaf het aan me. Dit was zo grappig, het is een foto van hem op een soort van fotoshoot ofzo. Ik moest het meenemen naar huis van hem zodat als ik hier niet meer was evengoed naar zijn foto kon kijken en dat ik hem dan niet hoefde te missen. Ik moest wel een beetje lachen maar wilde beleefd zijn dus hield me in. Ik zei dat het heel erg lief van hem was en dat ik hem erg dankbaar was. Hij vroeg of ik nu ook een foto van mij voor hem had, maar die heb ik niet want wie neemt er nou een foto van zichzelf mee op vakantie. Ik heb hem verteld dat ik dat misschien wel kan regelen, al heb ik geen idee hoe. Ik heb hem daarna nog een keer hartelijk bedankt en ben naar mijn huisje toe gelopen. Heb me klaar gemaakt voor bed en zoals elke avond pakte ik mijn laptop op een verhaal te schrijven over de dag. Inge belde mij vanmiddag trouwens ook nog of ik zin had om morgen mee te gaan naar het zwembad als het mooi weer wordt. Ook ging ze daarna naar een bbq en ging ze uit. Dit is eigenlijk tegen de regels in, maar omdat ik dan met haar mee zou gaan mocht het voor 1 keer. Dit sla ik natuurlijk niet af! Ik slaap dan bij Inge in haar huis en zondag kom ik dan weer terug op het project. Ik hoop dat het allemaal doorgaat want het lijkt me super leuk. Ik ga nu maar slapen want morgen wordt dan ook een lange dag. Goodnight! Xx

Dag 6:

Goodmoring! Vandaag zou ik met Inge meegaan naar het zwembad als het mooi weer werd, gelukkig was dat zo dus kon ik lekker zwemmen en zonnen vandaag. Ze smste me om half 9 dat het door ging en of ik dan om uiterlijk 11 uur bij haar wilde zijn. Ik moest zelf naar haar toereizen wat ook weer een uitdaging was. Ik moest eerst weer met de boda naar de main road en vanuit daar weer met het taxibusje naar Kampala. Dit ritje had ik al eerder gedaan dus dat ging prima, maar de rit daarna was een uitdaging. Ze hebben hier geen straatnamen dus je moet tegen de chauffeur zeggen bij welk gebouw je wilt zijn of welk dorp. Ik had van Inge een beschrijving van de route gekregen dus moest ik het eerst aan hem uitleggen hoe we moesten. Hij zei dat hij het snapte maar ik had nog wel mijn twijfels. Uiteindelijk ben ik toch maar opgestapt en zijn we weg gereden. Het eerste stuk ging wel oke na een paar hartverzakkingen. Ik moet echt nog steeds heel erg wennen aan het verkeer. Er zijn geen regels en iedereen gaat maar gewoon. Uiteindelijk stonden we voor een poort van een huis. Volgens de man moest het hier zijn maar je raadt het natuurlijk al.. het was niet daar. Ik belde Inge om te vragen waar het wel moest zijn. Ik was dus verdwaald. Ze vroeg me om naar de speedbump te komen dan wachtte ze daar op mij. Die man bracht me weer naar de speedbump maar daar was geen Inge. Dit is dus weer typisch iets voor mij. Misschien had hij me wel aan de hele verkeerde kant van de stad gebracht. Ik belde Inge nog een keer om te vragen hoe of wat. Wat bleek nou, die man was er 1 te vroeg naar rechts gegaan. Om 11:10 was ik dan eindelijk bij Inge. Ik gaf de man een extra fooitje omdat hij me toch de hele tijd heen en weer aan het brengen was. Ik kreeg een kleine rondleiding in het huis van Inge en daarna zijn we vertrokken naar het resort. Na een klein halfuurtje rijden waren we er. Het zag er zo mooi uit. Hier was ik echt wel even aan toe na een week onder de kinderen te zijn geweest. Gewoon even niks doen, geen kinderen aan de deur die vragen of je wilt spelen, geen gezeur maar gewoon even helemaal niks. Wat was dat heerlijk, zo relaxed. De zon is hier wel echt heel erg scherp. Die heb ik zo verkeerd ingeschat. Ik heb me om het half uur ingesmeerd en na het zwemmen nog een keer en nog krijg ik het voor elkaar om te verbranden. Mijn schouders waren al verbrand van gisteren en nu zijn ook mijn buik, zij en bovenbenen verbrand. Het is een beetje rood maar ik hoop dat het bruin verkleurd. Dat zou echt wel heel lekker zijn. We zijn denk ik in het zwembad geweest van 12 tot 5. In de middag hadden we ook besloten om niet meer naar de bbq te gaan omdat we dan tekort tijd hadden voor in het zwembad. De bbq begon al om 3 uur en als je kwam moest je zelf ook nog wat maken. Daar hadden we dus geen tijd voor en daarom zijn we uit eten gegaan met haar huisgenoten. Deze zijn echt super aardig en ik kon het goed met ze vinden. Nadat we weer terug waren na het zwemmen bij Inge’s huis heb ik een douche genomen en daarna heb ik nog de film Ted gekeken. Toen die af was zijn we naar beneden gelopen waar de restaurantjes waren. Dit keer kozen we voor een frans restaurant. Er was zoveel op de kaart en alles leek me zo lekker, nouja bijna alles.Ik koos de chickenwings met wat patat dat echt een hele goede keuze was. Dit was zo enorm lekker, niet normaal. Deze kip was nog lekkerder als de kip van de KFC. Deze complete avond maaltijd kostte nog niet eens 5 euro. Nadat het eten op was, gingen we naar de club tegenover. Normaal mag je dit als vrijwilliger niet doen, maar omdat ik anders een week lang ’s avonds alleen thuis zat, namen ze me mee. We kwamen naar binnen en ik keek gelijk mijn ogen uit. Er stond keiharde mumbahton aan en iedereen zat hem heel hard te chillen met wat bier en andere alcoholische dranken . Ze hebben in die club een soort van podium met een beamer erop die de clips van de liedjes projecteerde op de witte muur. De clips van de Oegandese liedjes waren wel heftig. Allemaal vrouwen in bikini’s en met een achterwerk van hier tot Tokio. Alles beweegt en gaat op en neer. Ook dansen ze met mannen alsof het een paringsdans is. Dat is wel heel raar, want iedereen kan en mag wel zo dansen maar als je over seks begint dan houdt iedereen zijn mond want daar mag je het niet over hebben. Maar goed, nadat iedereen zijn drankje ophad liepen we weer terug naar het huis omdat de meeste van hen ook de volgende ochtend moesten werken. Onderweg kwam mij toch een horde zwerfhonden aangerend. Ik heb echt een trauma aan honden, dus ik was echt doodsbang. Inge zei dat ik niet moest laten zien dat ik bang was, maar ik straalde echt doodsangsten uit voor die beesten dus dat moesten ze vast wel door hebben gehad. Ze rennen rondjes om je heen en blaffen keihard naar je. Het liefst wilde ik heel snel wegrennen, maar dan komen ze juist achter je aan en daarom bleef ik maar rustig lopen. Eenmaal bij het huisje aangekomen heb ik me gelijk klaar gemaakt voor bed en ben ik gaan slapen. Ik was zo moe. Na een aantal dagen Afrikaans eten merkte ik het ook wel aan mijn buik. Ik had niet zo’n honger meer en wilde alleen maar op bed liggen. Ik hoopte dat als ik zou gaan slapen het de volgende dag weg zou zijn. Ik viel gelukkig redelijk snel in slaap in Inge’s bed. Ik heb nieteens meer gemerkt dat ze erbij kwam liggen.

Dag 7:

Ik werd vandaag dus wakker in Inge’s bed want ik had bij haar gelogeerd omdat de club en het restaurant te ver weg waren om ’s avonds nog alleen terug te gaan. Ik heb eindelijk een keer een beetje kunnen uitslapen. Hier staan geen kinderen aan je deur te kloppen en te schreeuwen. Inge moest om half 11 weg voor werk dus besloot ik ook maar die tijd ongeveer weg te gaan. Ze had voor haar huisgenoot en mij nog wat wentelteefjes gemaakt en daarna zijn we samen vertrokken. Inge zette me af bij een boda punt. Ik bedankte haar en ben daarna op de boda gestapt richting Nakumat oasis. Dit is de supermarkt waar ik elke keer heenga. Toen ik daar aankwam ben ik nog even snel de supermarkt ingedoken omdat de noodles isn de aanbieding waren voor 300 shilling, super goedkoop dus. Die noodles is precies genoeg voor een lunch hapje, dus heb ik er wat meegenomen plus nog wat drinken en wat fruit. Ik heb afgerekend en ben daarna op de taxibus gestapt richting Kireka en vanaf daar op een busje naar Namugongo. Dit ging nu perfect. Vanaf de main road nog een klein stukje met de boda naar het project en toen was ik eindelijk weer “thuis”. De kindjes stonden al voor de poort op me te wachten want ik had gezegd dat ik zondag ochtend weer terug zou zijn. Ik kwam aan en iedereen zwaaide naar me en riep mzungu, zoals elke keer. Ik gooide mn spullen thuis neer en ben toen weer naar de kinderen gegaan. Het was ondertussen lunch time dus alle kinderen stonden al in de rij te wachten voor een beetje rijst met bonen. Ondertussen kreeg ik zelf ook al wat honger dus heb ik wat geroosterd brood met jam gemaakt. Ik had gezegd dat ik daarna weer terug zou komen, maar ik bedacht me dat ik eerst beter het verhaal kon typen van de dag ervoor voordat ik het was vergeten. Dat ben ik nu dus aan het doen en al die kinderen staan alweer voor de deur. Ik word er u ondertussen wel een beetje gek van. Elke dag staan ze weer op je deur te kloppen, dus ik ga ze maar eens uitleggen dat als ik met ze wil spelen ik naar hun toekom en dat zij niet meer naar mij hoeven te komen. Waarschijnlijk luisteren ze toch niet, maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Dat is dus vervelend als de vrijwilligers ervoor ze naar binnen liet, dan denken ze dat het nu ook mag. Ik heb liever dat ze lekker buiten blijven want als 1 denkt dat hij gewoon naar binnen mag komen, denkt de rest dat ook en heb ik straks de hele school in mijn huisje. Daar zit ik niet echt op te wachten. Ik wil dit liever als een plek voor mijzelf hebben waar ik even tot rust kan komen en straks met andere vrijwilligers kan praten. Ik ga nu maar eens terug naar de kids want ze blijven maar kloppen en dan schrijf ik de rest van de dag vanavond wel!

Daar ben ik weer, eindelijk weer in mn bedje. Waar was ik gebleven? Ohja, ik ben daarna nog even met de kinderen buiten geweest en we hebben wat touwtje gesprongen tot de bel van het avond eten klonk. Toen ben ik ook weer terug gegaan naar het huisje om eten te maken. Ik moest dit keer optijd klaar zijn want om 7 uur begon de talentshow. Ik was erg benieuwd wat het precies was en wat “talent” hier inhield. Ik heb toen heerlijke vlindermacaroni met tomaten/basilicum saus klaar gemaakt. Ik had natuurlijk veelste veel gemaakt voor iemand die alleen eet, maar ik vond het zonde om weg te gooien want ik kan het hier ook niet bewaren. Dus toen ik alles maar op. Daarna zat ik echt bom en bom vol en ben even op de bank gaan liggen tot dat het tijd was om weer naar de kerkzaal te gaan voor de talentenshow. Na een half uurtje lekker liggen kwamen de kids alweer, dit keer op de veranda... Ik heb ze verteld dat dat mijn prive plaats is en dat ik wilde dat ze daar niet meer kwamen. Ik voelde me net een aapje, al die kinderen keken door de ramen naar binnen en klopte op het glas. Ik hoop dat ze het hebben begrepen en het niet meer doen. Toen was het de grootste tijd voor DE show van de week. Ik zat redelijk voorraan dus kon het goed zien. Toen we daar zaten werd het kwart over 7, half 8 en de show was nog niet begonnen. Het duurde echt een eeuwigheid voordat er iemand aan de gang ging om dingen klaar te maken. Uiteindelijk 3 kwartier later was iedereen er klaar voor en kon het dan eindelijk beginnen. Het eerste optreden was van 3 jongens. De dubstep is het hier helemaal, net als dansen als een robot. Ik weet even niet meer hoe dat soort dansen heet. Alle jongens doen het hier. Daarna kwam een groep met meiden. Zwart gekleed en hun schoolblousje om hun middel geknoopt. Dit was de billenshake groep. Ik was echt diep onder de indruk van hoe die meiden danste haha. Oh mijn god ik doe het ze niet na. Ze springen zelfs in de lucht en landen in een split.Alle jongens vonden dit natuurlijk de leukste act en gingen compleet uit hun dak. Ze schreeuwde, klapte en dansten mee voor zover ze dat konden. Dit was echt geweldig. Daarna kwam nog een optreden van een jongen die wilde jongleren met vuur, maar dat ging even niet helemaal goed. De stukken stof met olie erin die in de fik stonden vielen van de stok af en bijna brandde het hele podium af. Een andere jongen trapte de brandende prop weg, maar die landde op een stoel dus die stoel is nu half verbrand net als de schoenen van de man omdat hij erop stampte. De vuurjongen werd gelijk van het podium af gesleept en de volgende act werd klaargezet. Nu was het weer een groepje dansers maar dit keer jongens en meisjes gemixt. Ik keek weer mijn ogen uit. Ze zijn hier zo soepel, de Nederlandse jongens kunnen hier echt niet tegen concureren. De act daarna was de laatste. Het waren twee jongens die weer de robotdans op dubstep muziek gingen doen. Ze waren net lekker bezig totdat opeens alles uitviel, de muziek, het licht en de microfoon. Alle kinderen gilden als gekken en iedereen rende weg. Iedereen was totaal in paniek terwijl alleen maar de stroom was uitgevallen. Na 5 minuutjes deed alles het weer en was ook de show afgelopen. Ik liep terug naar mijn huisje en 3 keer raden wie daar stond? Ja, Mustafa.. Hij wilde weer praten en hij was benieuwd naar hoe wij dingen doen in Nederland. Ik heb het hem verteld en heb toen gezegd dat ik wilde gaan slapen want het was al 9 uur geweest en dan moet iedereen thuis zijn en de kids moeten dan op bed liggen. Hij overtrad dus eigenlijk de regels om mij te spreken, dat is dan wel weer lief. Hij zei dat hij ook een verhaal wilde vertellen dus ik luisterde. Hij vertelde dat hij vroeger had gedroomd over een blank meisje met wie hij beste vrienden werd. Hij zei dat hij nu wist dat ik dat was. Ook had hij gedroomd dat hij op een dag met het meisje meeging naar haar thuisland. Ik lachte en dacht bij mijzelf droom lekker verder! Ik heb zijn verhaal verder gehoord en nadat hij was uitgepraat begon hij over een armband die hij had gekregen van zijn opa. Zijn opa had gezegd dat het een armband van God was en dat hij hem aan iemand moest geven die hij mocht en die beschermd moest worden. Hij zei dat hij hem aan mij wilde geven omdat ik het hier nodig zou hebben. Ik voelde me weer vereerd en vroeg of hij het zeker weten wist omdat het een dierbaar iets is. Hij wist het 100% zeker en gaf het aan me. Het is een erg mooie armband en ik vroeg of hij het me wilde leren hoe je het maakt. Zijn kralen waren nu op dus kon het niet meer. Ik heb nu aangeboden om kralen te halen op de markt als ik daarheen ga met de andere meiden. Ik ben erg benieuwd of ik kralen kan vinden. Na al zijn verhalen had ik gezegd dat ik echt wilde slapen, het was inmiddels al kwart voor 10. Ik had hem daarna goodnight gezegd en ben gegaan. Ik heb me daarna klaargemaakt voor bed en toen nog even mijn laptop gepakt om de rest van de dag te typen. En daar zit ik dan. Hopelijk doen de kinderen morgen ochtend een beetje stil zodat ik niet weer om half 7 ’s ochtends wakker wordt. Het is zo raar want om 10 uur ’s avonds ben ik echt compleet gesloopt terwijl in Nederland nu pas de avond begint voor mij. Misschien komt het ook wel door de warmte en dat je de hele dag buiten bent. Ook putten de kinderen je misschien wel uit. Ik heb geen idee maar wat ik wel weet is dat ik nu ga slapen. Slaaplekker!