Dag 37:

Het was nu heel raar wakker worden. Geen geschreeuw meer van kinderen, maar nu door de motoren van het vliegtuig en een stewardes die aan mijn voeten stond te trekken omdat het tijd was voor ontbijt. Ik ging maar even rechtop zitten en kreeg mijn ontbijt in mijn handen geschoven. Ik had echt totaal geen idee hoe laat het was, maar als ik eten krijg eet ik het wel op. Maakt niet uit hoe laat het is. Ik opende het bakje en zag dat er een worstje in lag met een heerlijk gebakken eitje (ja ik was er dus nog steeds niet vanaf) en wat gebakken aardappels. Dit smaakte me wel, eindelijk weer een beetje vlees. Ik kan nu trouwens echt geen eieren meer zien. Ik heb er in de afgelopen 5 weken netzoveel gegeten als vorig jaar het hele jaar door. Na het eten heb ik nog wat verder geslapen want nu kon ik nog liggen. Ik wist namelijk zeker dat het andere vliegtuig voller zou zitten omdat die vanaf Caïro zou vertrekken. Daar zijn nu veel mensen op vakantie en ook werken er veel mannen aan het Suez kanaal. Ik heb dus nog heerlijk geslapen en werd eigenlijk wakker toen we gingen landen. De vlucht was 3,5 uur lang. Dat was korter als op de heenweg. We moesten nu ook weer uit het vliegtuig lopen met de trap en daar werden we met een pendelbus naar de deur gebracht. Het was 10 over 8 en mijn volgende vlucht zou vertrekken om 10:10. Genoeg tijd dus om nog even voor de laatste keer een broodje te eten met mijn favoriete Belg. Eindelijk weer een belegd broodje met vlees. Wauw, het smaakte zo goed. Na ons broodje hebben we nog even een klein rondje gelopen en daarna moesten we elkaar doei zeggen want we moesten inchecken bij de gate. Na een hele dikke knuffel zijn we allebei een andere kant op gegaan. Ik moest helemaal naar de achterste gate lopen, ik ben echt blij met de uitvinder van die rechte roltrappen. Je loopt mega snel naar het einde van de gang. Ik heb me ingecheckt en mijzelf neergegooid op een bankje in de wachtruimte. Al snel kwam ik aan de praat met een vreemde kerel die daar ook aan het Suez kanaal had gewerkt. Er zaten veel mannen in het vliegtuig die daar ook vanaf kwamen. Ook zat er wel een knappe jongen bij haha. Na een tijdje wachten, ging de deur open en konden we het vliegtuig in. Ik zat op rij 21, de tweede rij van voren. Ik zat dus net voor de vleugel en kon mooi naar buiten kijken. Er zat al 1 man in dezelfde rij als ik, dit was een beetje een zakenmannetje. Ik zat net op mijn plek en wat denk je, die knappe jongen zat dus naast mij. Wauw. Tijdens de vlucht hebben we veel gepraat. Ik heb hem verteld over het werk dat ik deed in Oeganda en hij vertelde over zijn werk in het Suez kanaal. Er kwam een film op het tv’tje dat ik al gezien had dus pakte ik mijn laptop om zelf een film te kijken die ik erop had gezet. Telkens als ik naar mijn scherm keek, zag ik dat hij ook naar mijn scherm keek dus ik vroeg hem of hij ook wilde meekijken. Dat wilde hij wel. Tijdens de film kregen we ook nog wat eten. We konden weer kiezen tussen kip en rundvlees. Ik hoef denk ik niet te vertellen welke ik had gekozen. Om half 3 ’s middags werd de landing alweer ingezet en om 3 uur precies kwamen we aan de grond. We liepen naar de bagageband toe om onze koffer op te halen. Mijnes kwamen al redelijk snel en ik zette ze weer op een rekje. Ik heb ook even gewacht op Boy zijn koffers, de jongen die naast mij zat. Dit duurde echt mega lang en de mensen die me op stonden te wachten stonden wortels te schieten. Ik wist wel dat papa, Jessica en Sabine er zouden staan. Mica had me nog een berichtje gestuurd of het goed was of ze me ook kwamen ophalen, maar dit wisten ze nog niet zeker. Ik wist dus dat zij er misschien stonden. Ik kwam door de deur lopen en ze stonden er recht voor. Mica en Naomi met een grote poster met welkom terug erop. Papa en mama stonden er met bloemen samen met Jessica en Sabine. Toen zag ik ook nog Opa en Hilda staan met een bordje met mzungu erop. Ik liep snel naar ze toe en moest wel een traantje laten. Zo leuk dat er zoveel mensen stonden! Ik had het echt niet verwacht!! Nadat ik iedereen weer had geknuffeld zijn we naar een tentje gelopen waar we wat konden drinken. Ik heb alvast een paar kleine verhalen verteld over de vlucht. Nadat het drinken op was ,zijn we naar huis gegaan. We stapte in de auto en begonnen te rijden. Dit was echt wennen. De auto zat zo laag en zo hard. We reden over een weg zonder hobbels, mensen die netjes op hun strook bleven rijden, niet harder gingen als 100 en zich aan de regels hielden. Dit vond ik echt wel even wennen. Ook natuurlijk dat we weer aan de andere kant van de weg reden. Thuis aangekomen heb ik mijn koffer geopend en heb ik alle kadootjes uitgedeeld aan iedereen thuis. Dit vonden ze denk ik wel leuk. Ik was eigenlijk toch nog wel heel moe van de vlucht omdat ik bijna een hele nacht had overgeslagen. Ik had eigenlijk maar 4 uurtjes geslapen die hele nacht. We hebben weer lekker Nederlandse patatjes met frikadellen gegeten. In de avond kwamen mn vriendinnetjes nog een keertje langs en hebben we wat foto’s gekeken. Nadat zij weg zijn gegaan, heb ik nog even wat tv gekeken waarvan echt mijn mond open viel. Ik werd gewoon uitgelachen door mijn vader omdat mijn mond echt open viel toen de tv aanging. We keken NOS sport en er was zwemmen op tv. De kleuren waren zo fel en het beeld was zo scherp. Echt super mooi. Voordat ik naar bed ging, heb ik nog even gedoucht. Eindelijk weer onder een warme grote, harde straal. Ik kon er maar niet onderuit komen. Toen ik op mijn bed lag ,besefte ik ineens weer hoe goed wij het hebben in Nederland. De mensen hebben het hier echt helemaal niet slecht. Alle beelden van Afrika kwamen nog een keer voorbij en toen ben ik in slaap gevallen. Ik wil iedereen zo erg bedanken voor het volgen van mij via mijn blog, via facebook of via verhalen van mijn ouders. Het was echt een reis om nooit meer te vergeten en ik weet 100% zeker dat ik ooit nog een keer terug keer naar het prachtige continent. Of ik weer vrijwilligerswerk ga doen weet ik niet dan, het beviel me wel echt heel goed. Gewoon door Afrika reizen lijkt me ook wel wat. Ik wil Doingoood ook nog bedanken voor alles dat er is geregeld. Echt een top organisatie!! In het speciaal wil ik ook nog even papa en mama bedanken voor het mede mogelijk maken van deze reis, het was super vet! Als ik nog een cultuurshock of iets krijg zal ik jullie blijven informeren via deze blog. Voor de laatste keer: Iedereen heel erg bedankt!! Habari!